Numero 116 – printempo 2017

Preĝo de limako

Sinjoro, almenaŭ unufoje provu iri sur unu kruro

kaj porti Vian Ĉielon surdorse!

Mi sintrenas kaj senripoze portas la vakuan monton

de mia domo tirante la zonon de ĉielarko…

Kien kaj kiel kaŝiĝi pro la ĝardenisto kaj la dombirdaro?

Sinjoro, konsentu, Vi ne faciligas mian vivon,

donante al mi tiom da malamikoj!

Vi donis al mi, fakte, nur okul-paron

sur la pinto de miaj kornoj, du timemajn periskopojn

super mia granda senpovo.

Ho Dio, Vi scias ja: kiu tiel malrapidas devas plendi.

Ne koleru je mi, olda mizantropo,

kaj je la amaro de mia koro,

sed faciligu mian sorton kaj kreu paradizon da salat-bedoj

kaj sendu sekuran kvieton en la somera zumado de pluvo

post la tempesto. Amen.

Esperantigis Romuald Skaliński