Numero 100 – junio 2013

Karesma transsendo

Miaj karaj!

Mi sendas ĉi tiujn vortojn al multaj personoj senkon-sidere, ĉu iu estas kredanto aŭ nekredanto. Laŭ mi tio estas transsendo al ĉiuj …

Estas strange,

kiel simpla estas por homoj forĵeti Dion,

kaj poste miri, ke la mondo celas la inferon.

Estas ridinde,

kiel forte ni kredas je tio, kio skribitas en gazetoj,

kaj ni pridubas tion, kion diras la Sankta Skribo.

Estas strange,

kiel forte ĉiu volas iri en la ĉielon kondiĉe, ke li ne devos

kredi, pensi, paroli nek fari ion ajn, kion diras la Dia Vorto.

Estas strange,

kiel iu povas diri: „Mi kredas je Dio”

kaj plu sekvi la satanon, kiu tiel cetere ankaŭ kredas je Dio.

Estas strange,

kiel facile ni juĝas, sed ne volas esti juĝitaj.

Estas strange,

kiel vi povas sendadi milojn da „spritaĵoj” retpoŝte,

kiuj disvastiĝas kiel senbrida fajro,

sed kiam vi sendadas transsendojn pri la Sinjoro Dio,

homo du fojojn pripensas, ĉu dividi ilin kun aliaj.

Estas strange,

kiel iu povas esti fervora por Kristo dimanĉe,

sed dum la semajnoresto estas nevidebla kristano.

Estas ridinde,

ke kiam vi tralegos ĉi tiun informon,

vi ne sendos ĝin al tro multaj personoj el via adreslisto,

ĉar vi ne certas, kion ili ekpensos pri vi, kiam vi sendos tion al ili.

Estas ridinde,

kiel forte mi povas esti emociita per tio,

kion aliaj homoj ekpensos pri mi,

anstataŭ per tio, al kio alvokas min Dio!!!

Homo flustris: – Dio, alparolu min!

Kaj jen birdo ekkantis. Sed homo tion ne ekaŭdis, do li ekkris: – Dio, alparolu min!

Kaj jen ekbrilo de fulmo zigzagis tra la ĉielo…

Sed homo tion ne rimarkis, li diris:

– Dio, lasu vin al mi ekvidi!

Kaj jen stelo ekflagris pli klare. Sed homo ĝin ne

rimarkis, do li ekvokis:

– Dio, faru miraklon!

Kaj jen naskiĝis infano. Sed homo tion ne rimarkis. Plorante malespere, li diris:

– Tuŝu min, Dio, ke mi sciu ke Vi estas ĉi tie.

Dio kliniĝis do kaj tuŝis homon. Sed homo forskuis papilion de sia brako kaj iris plu.

Dio estas inter ni. Ankaŭ en malgrandaj kaj simplaj aferoj, eĉ en la epoko de komputiloj, … do homo ploris:

– Dio, mi bezonas Vian helpon!

Kaj jen li ricevis retleteron kun bona vorto kaj vortoj de instigo. Sed homo forigis ĝin kaj daŭrigis ploradon…

Mia tasko estis sendi ĉi tiun retleteron al personoj, al kiuj mi volis, ke Dio benu ilin.

Mi elektis Vin. Sendu ĉi tiun retleteron al personoj, al kiuj vi bondeziras la samon.                 Stano

(el Interreto)