Numero 111 – vintro 2015

Purgatorio

Mi certigas vin, ke vi ne eliros el tie, ĝis vi pagos la lastan moneron (Mat 5:26).

Homoj ofte imagas al si purgatorion kiel lokon de puno por pekoj laŭ la principo „okulon pro okulo, denton pro dento”, alivorte „2 kilogramojn vi pekis, do nun vi me-ritas 2 kilogramojn da severa puno”. Plibone estus rigardi la purgatorion el tute alia perspektivo. Ni imagu al ni serian murdinton, kiu konvertiĝis tuj antaŭ sia morto. Evidente liaj pekoj estas pardonitaj kaj li rajtas esti savita. Sed ĉu en la momento de morto kaj sperto pri la graco de pardono, malkovro de Dia amo, savo, ne aperos en la koro de tiu murdinto bedaŭro pri la propra disipita vivo, pri la damaĝoj faritaj de li al homoj? Ĉu la vido de ade daŭrantaj surtere efikoj de liaj pekoj ne kaŭzos en lia koro suferon? Ĉu li po-vas simple komenci ĝui la saviĝon, rigardante la suferojn kiujn li postlasis surtere? Kaj se krom tio li ekvidos, kiel povus esti, se nur li vivus aliel? Mi pensas, ke ĉio tio estos por tiu murdinto peza sperto. La konscio, kiom da aferoj estis faritaj malbone kaj ke jam ne eblas retropuŝi la tem-pon. La purgatorio estas ĝuste tiu purigo, refando de pekula koro al sankta koro.                     Ireneo Krosny