Numero 114 – aŭtuno 2016

Preĝo de urso

Jen, mi posedas mian nomon enskribitan, eĉ, inter steloj,

sed mi povus finiĝi kiel tapiŝeto apud-lita!

Ho Sinjoro, ĉu eblas miri, ke mi estas ĉiam senhumora?

Ĝeniganto, hirt-vila mallertulo… Estas nur ŝajno!

Mi estas pli lerta ol iu supozas

kaj mi bonege scipovas grimpi arbojn.

Kiam mi trovas miel-ĉelaron

mia viand-dezira animo ne rifuzas ĝin engluti.

Ho, kia dolĉeco!

Estas homoj, kiuj volas civilizi min kaj ordonas,

ke mi dancu akompanata de muziko.

Aliaj enkaĝigas min, sed ja mi rajtas esti libera

kiel ĉiu valora kreitaĵo.

Ho Sinjoro, kompatu mian ursan koron

kaj gardu, ke mi ne renkontu ĉasistojn.

Amen.

Esperantigis Romuald Skaliński