Numero 117 – somero 2017

Preĝo de pavo

Longa, reĝa trenaĵo, Sinjoro, – pli brila ol brilo de juveloj!

Vidu kiel mi cirkulas… privilegioj, kiujn mi posedas,

jes, ili kontentigas min.

Mia plumaro posedas aron da okuloj, kiuj mire rigardas.

Tamen mia raŭka voĉo kverelas kun ĝi;

tio min iom ĝenas kaj tedas, dirante pri povreco de mia koro.

Tio humiligas min. La mondo ne estas bone aranĝita

– se mi rajtas konstati tion.

Mi ne serĉas fore, sed la najtingala voĉo certe trovus

ĝustan kadron en mi kaj nobligus mian animon.

Ho Dio! Venu la benata tago kiam estiĝos ideala harmonio

inter mia interna estaĵo kaj mia eksteraĵo. Amen.

Esperantigis Romuald Skaliński