Numero 123 – vintro 2018
Sonorilo en la homa vivo
Sonorilo estas nenio eksterordinara, estas simpla aĵo, tamen havas ĉiuflankan aplikon. Sonorilo vokis al batalo la polan kavaliraron, kiu kun la kanto „Dinaskintino, Virgulino” iris por batali. Nun ĝi estas aplikata antaŭ ĉio en niaj kirkoj, klostroj kaj ĉiuj aliaj domoj, kie la homoj vivas kune.
En la okazo de danĝero ankaŭ per sonorilo oni avertas ĉiujn. Fajrobrigado ankaŭ uzas sonorilon. Simple ne eblas imagi hodiaŭ la vivon sen sonorilo. Kvankam hodiaŭ uzatas alarm-sireno, tamen sonorilo okupas la ĉefan lokon.
Kian rolon ludas sonorilo en la vivo de ĉiu el ni? De frua mateno sonorilo (vekhorloĝo) vokas nin por interrompi la nok-tan ripozon kaj rapidi al laboro. Vespere… „Sonoril’ vespere sonas, jam ripozon ni bezonas, bim bam, bim bam”.
La sama sonorilo trifoje tage vokas la pian popolon al preĝado de Anĝeluso por la mortintoj, vokas ĝin ankaŭ por vespera diservo, kaj ĉiudimanĉe por partopreni sanktan Meson.
Sonorilo sciigas pri la morto de ĉiu homo. Dum la tuta vivo sonorilo akompanas homon, ĝis fine elbatos lian lastan horon kaj per sia funebra batado kondukos lin por eterna ripozo.
(J.S.)
