Numero 119 – vintro 2017

Preĝo de ostro

Humida en mia verdeco, en malgranda domo de konko

kun la ekzakte fermita pordo kontraŭ iuj entruduloj –

mi ensorbas kaj trinkas revojn de ĉiuj maroj.

Ho, eble iu perlo enpaŝus brile en la koron de mia kaŝvivo,

kiel bela lumeto promenanta super la horizonto de fabeloj.

Tiam, ho Sinjoro, nenio povos esti konsiderata

sed nur tiu frukto de la mistero, kiu malrapide, tago post tago

maturiĝos je mia ĝojo kaj je Via gloro.

Eĉ mi pereu se bezonote, sed ĝi atingu plenecon de sia glor-brilo, lumante en maraj profundoj nur-nure por Viaj okuloj. Amen.

Esperantigis Romuald Skaliński