Numero 121 – somero 2018

Preĝo de araneo

Senlaca ŝpinistino, mi arke sternas miajn longajn kruretojn –

kaj mi amegas Vin, mia Dio!

Balancata en la vento, mi troviĝas en la centro de mia reto,

fleksebla, forta, mi atendas mian ĉiutagan manĝaĵon, –

kaj mi amegas Vin, mia Dio!

Per la reto pendanta en ĝardeno

mi ĉasas gutojn de prujno kaj roso.

En malnovaj ĉambroj, sub tegmentoj mallumaj,

mi ĉasas grizecon de la vivo, ĝian unikecon kaj vakuon –

kaj mi amegas Vin, mia Dio!

En silento de vibra vivo,

mi ŝpinas la fadenon de flugaj revoj

kaj de geometriaj fantasmagorioj

kaj mi amegas Vin, mia Dio!, dirante ĉiam al Vi: Amen.