Nabożeństwo majowe

Każdego roku, we wszystkich kościołach w Polsce, odprawiane jest Nabożeństwo Majowe. Również w naszym kościele gromadzą się osoby, które poprzez śpiew Litanii Loretańskiej, rozważania maryjne oraz wspólne odśpiewanie „Pod Twoją obronę” pragną oddać cześć Matce Bożej. Jak każda modlitwa jest ona nie tylko wyrazem czci, ale również możliwością doświadczenia łaski, której udziela dobry Bóg przez wstawiennictwo Maryi.

Początków tego pięknego w swej wymowie nabożeństwa należy szukać w pieśniach sławiących Maryję Pannę, znanych na Wschodzie już w V w. Na Zachodzie poświęcenie majowego miesiąca Matce Bożej pojawiło się dopiero na przełomie XIII i XIV w. Zachęcano by wieczorami gromadzić się na wspólnej modlitwie przed figurami Bożej Rodzicielki.

W 1859 r. Pius IX, zatwierdził obowiązującą do naszych czasów formę nabożeństwa, składającego się z Litanii Loretańskiej, nauki kapłana oraz uroczystego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

W Polsce pierwsze odnotowane nabożeństwa majowe zostały wprowadzone w 1838 r., przez jezuitów w Tarnopolu. W połowie XIX w. „majówki” odprawiane już były w wielu miastach.

Litania Loretańska, która jest główną częścią nabożeństw majowych, powstała prawdopodobnie już w XII w. we Francji. Zebrane wezwania sławiące Maryję Pannę zatwierdził 11 czerwca 1587 r. papież Sykstus V. Swoją nazwę zawdzięcza włoskiej miejscowości Loreto, gdzie była niezwykle popularna. Ponieważ często modlący się dodawali do niej własne wezwania, w 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian. W Polsce jest o jedno wezwanie więcej. W okresie międzywojennym, po zatwierdzeniu przez Stolicę Apostolską uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, za zgodą papieża Piusa XI, do Litanii dołączono wezwanie „Królowo Polski”.