Numero 133 – somero 2021

Mia kanzono (2)

Al lando tiu, kie la paneron

Oni levadas el tero pro estimo

Por  d o n a c o j Ĉielaj…

Mi sopiras, ho Sinjor…

Al lando tiu, kie kulpo grandas

Neniigi sur pirujo cikonian neston,

Ĉar al ĉiuj servas…

Mi sopiras, ho Sinjor…

Al lando tiu, kie la unuaj salutoj

Estas – kiel la pratempa konfeso de Kristo:

„E s t u   l a ŭ d a t a!”

Mi sopiras, ho Sinjor…

Mi sopiras ankoraŭ al la alia kozo,

Kies jam ne scias mi, kie estas loĝejo,

Same senkulpa…

Mi sopiras, ho Sinjor…

Al sen-sopiro kaj sen-pensado,

Al tiuj, kiuj havas j e s por j e s – n e por n e,

Sen ombro-lumo…

Mi sopiras, ho Sinjor…

Mi sopras ĉien, kie iu pri mi zorgas?

Kaj tiel esti devas, sed tiel ne estiĝos

Amikeco mia!…

Mi sopiras, ho Sinjor…

Cyprian Kamil Norwid

         Esperantigis: Stanisław Śmigielski